ഒരു സ്വപ്നസഞ്ചാരിണിയുടെ ഓര്മകള് നീലലോഹിതങ്ങളായി വിടര്ന്നതാണ് ഈ പുസ്തകം. കാലം പുളിപ്പിച്ച സുഗന്ധവീഞ്ഞിന്റെ കല്ഭരണി; ഋതുഭേദങ്ങള്ക്കൊന്നും പായല്പടര്ത്തുവാനാകാത്ത ശിലാലിഖിതം. സ്മൃതിയുടെ വഴുക്കുന്ന നെടുവരമ്പിലൂടെയുള്ള എഴുത്തുകാരിയുടെ ഈ തനിച്ചുനടത്തത്തില്, മനുഷ്യരും പുസ്തകങ്ങളും പാട്ടുകളുമൊക്കെ കൂടെ നടക്കുന്നു; ജീവിക്കാനും മരിക്കാനും ആവേഗമേകുന്നുവെന്ന പ്രേരണാകുറ്റം ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ട്. മൗനം ഉറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പ്രശാന്തതടാകത്തില് – വെള്ളിമീന്ചാട്ടംപോലെ – ഈ ഓര്മകള് സന്തോഷത്തിന്റെ, സന്താപത്തിന്റെ, സംഭ്രാന്തിയുടെ ഓളങ്ങള് ഉയര്ത്തുന്നു. മറവിയുടെ തിമിരപ്പാട മൂടി കാഴ്ച മങ്ങിത്തുടങ്ങുന്ന മിഴികളിലേക്ക് ആര്ത്തിരമ്പിവന്ന ഒരു മിന്നാമിന്നിക്കൂട്ടമാണ് ഈ താളുകളില് നറുവെട്ടം പൊഴിക്കുന്നത്.
